Artikelenselectie Thuiskomen bij jezelf
 

Hoe kraak je het kluisslot van je hersenen?
Arianne Groeneveld

Ik heb zojuist een heel boeiend boek gelezen: “Na dit leven” van de Amerikaanse neurochirurg Eben Alexander. Ondertitel: “Een neurochirurg over zijn reis naar het hiernamaals”.
Dr. Alexander kreeg een bacteriële hersenvliesontsteking waardoor hij een week lang in coma lag. Tijdens die week zag hij andere bestaanssferen, zowel prachtig als angstaanjagend. Tot zover niet echt nieuw natuurlijk, hier bestaat veel literatuur over en het is op zich onvoldoende verklaring waarom hij al snel nummer 1 op de Amerikaanse bestsellerlijst stond.
Misschien komt het doordat zijn ervaring toch anders was? En hij ook meteen maar zelf met zijn kritische, wetenschappelijke kanttekeningen komt en niemand echt probeert te bekeren tot het geloof in het leven na de dood?

Ik heb zelf ook aardig wat korte uitstapjes gemaakt naar de andere zijde.  Onder stress kan ik ’s nachts last hebben van hypoxie, een te laag zuurstofgehalte in het bloed waardoor ik in doodsangst wakker kan worden met heldere herinneringen aan ‘daarginds’. Onlangs nog zag ik mijn ouders..... Ik zei nog tegen hen:”Ik kom nog niet hoor, ik heb het hier nog te leuk.” Er is goed mee te leven tot dusverre, je went er zelfs een beetje aan om regelmatig het gevoel te hebben bijna dood te gaan en ieder nadeel heeft ook zijn voordeel: ik kom wel graag daarginds en het mooie is dat ik tot dusverre ook altijd weer tot dit leven ben teruggekeerd. The best of both worlds dus.....

Ik herken daardoor e.e.a. uit eigen ervaring: de heel andere manier van weten, meer-dimensioneel, niet lineair/in woorden. Ik werd een keer wakker, snakkend naar adem, met de kreet:”Nu weet ik hoe alles in elkaar zit!” want ik had het absolute gevoel het hele raadsel van het universum in 1 keer te hebben doorgrond. Toen mijn partner mij vroeg het aan hem te vertellen, kon ik niets in woorden gieten. Ik heb ook een liefde gevoeld die niet aards is, en landschappen van een ongelooflijke schoonheid gezien.

Dr. Alexander betoogt in het boek dat onze fysieke hersenen maar tot heel beperkte processen in staat zijn.  Die andere werelden kunnen wij niet waarnemen – onze hersenen kunnen gewoonweg niet bij hun frequentie. Ze zijn eerder een verdediging tegen het ervaren van die andere dimensie, ze filteren hem weg.  Geen wonder dat niemand er blij van wordt in zijn hoofd te zitten...

Flitsen van intuitie, gigantisch snelle reacties in nood, spirituele ervaringen komen uit een andere bron. Het bewustzijn zelf brengt ze volgens Dr. Alexander voort. (Zie ook het artikel van Dick in de vorige Nieuwsbrief, dat zijn de boodschappen van onze innerlijke TomTom......)
Dr. Alexander beschrijft ook hoe hij zelf na zijn bijna-dood-ervaring een meditatievorm is gaan beoefenen waardoor hij toch open kan blijven voor wat hem zo dierbaar is geworden: die onvoorwaardelijke liefde, die buitenaardse kennis.

Ook dit herken ik. Ik heb zelf jarenlang intensief gemediteerd omdat ik door meditatie 2 x daags voorbij het filter van mijn hersenen kon komen en diepe gelukzaligheid en liefde kon voelen. Sommige landschappen konden dat ook voor mij doen: Hawaii, Sedona (Arizona), plaatsen in Japan: vaak vulkanische plekken met een intense energie. Ik kon dan een diep rouwproces voelen als wij daar weer weg moesten.
Ook de symbolen van Reiki kunnen het kluisslot van mijn hersenen kraken en mij in die onbegrensde, liefdevolle ruimte brengen. Inmiddels heb ik die hulpmiddelen niet meer nodig..... Ik weet nu dat ik die liefde ben.

Dat weten dat ik liefde ben, is niet iets wat ik met mijn denken heb kunnen bereiken. Een aantal keren in mijn leven sprong het kluisslot spontaan open (gewoon overdag) en was er een radicale switch: er was alleen nog maar liefde, onbegrensdheid, geen centrum in mijzelf en een onmiddellijk zien dat de verzinsels van het denken gewoon niet waar zijn.  Dat oorzaak en gevolg, karma, de zin van ziek zijn, wat-je-wenst-dat kun-je-realiseren illusies zijn die veroorzaakt worden doordat wij niet voorbij het oorzaak-en-gevolg denken kunnen zo lang het kluisslot dicht zit. Springt het kluisslot open, dan is er ook de directe ervaring dat alles precies goed is zoals het is, er hoeft helemaal niets te veranderen.  Er is geen oorzaak-en-gevolg, er zijn miljoenen elkaar beinvloedende ‘oorzaken’ en ‘gevolgen’ waar wij door de filter van onze hersenen geen begrip van kunnen hebben. We kunnen alleen doen wat we doen en dat is precies goed. Op zo’n moment zie ik dat met een absolute zekerheid en vreesloosheid die in het denken never nooit te vinden is.

Dank je wel, Dr. Alexander, voor deze prachtige vergelijking van het kluisslot van de hersenen.  Het heeft alles nog duidelijker gemaakt voor mij.



 

Oproep tot deelname aan de liefdesguerrilla!
Dick Nijssen

Ondanks dat mijn ouders van mij hielden, kan ik mij niet herinneren dat ze ooit concreet tegen mij zeiden: ‘Ik hou van je’. In  de vooroorlogse arbeidersgeneratie waar zij in opgroeiden waren dat ook ongebruikelijke woorden. ‘Doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg’, dat was meer de teneur van de sfeer waarin zij groot en vooral flink moesten worden, een boodschap die ook ik onuitgesproken mee kreeg.
Zo had ik dus op mijn beurt oordelen en valse schaamte om ‘ik hou van jou’ uit te spreken. In de eerste jaren van mijn relatie met mijn zielemaatje kwamen die woorden dan ook bijna niet over mijn lippen. Ik vond dat ik dat pas mocht zeggen als ik een enorm gevoel van liefde voor haar voelde, anders was het een leugen. Tot ik ontdekte dat, ook al voelde ik dat niet zo sterk, door gek genoeg die woorden naar haar uit te spreken er alsnog een golfje van liefde achter die woorden aankwam.
Zo ben ik gaandeweg vaker ‘Ik hou van je’ gaan zeggen. Door de jaren heen is dat een van de manieren geweest waardoor ik meer en meer liefde ging ervaren, zowel voor mijzelf als voor anderen.

Tegenwoordig heb ik geen moeite meer dit te zeggen. Maar wat blijkt nu: als ik deze woorden niet hardop uitspreek, maar alleen van binnen, dan hebben ze ook effect!
Wat ik nu dus ook doe is deze woorden in stilte uitspreken naar wie dan ook: de cassière in de Etos, de tandartsassistente die mijn tandsteen staat weg te slijpen, de cursist die geëmotioneerd raakt of de buurvrouw die haar hond aan het uitlaten is: ik hou van jullie!!! En daarbij stel ik mij voor dat ik die ander met alles van hem of haar weerstandsloos ‘inadem’ in mijn hart. Heerlijk te voelen dat met de liefde dan ook dankbaarheid als een weldadige golf door mij heen stroomt.
Niet dat die liefde altijd even sterk voelbaar is. Eerlijkheidshalve zijn er ook dagen waarin ik de wereld niet als een groot warm bad van liefde ervaar. Wanneer ik heel moe ben, flink verkouden of wanneer er nog een emotie in mijzelf getriggerd wordt die een overtuiging bevat die niet liefdevol is, ja, dan heb ik daar even een stuk minder voeling mee.
Maar hoe dan ook, het voelt zo goed om als geheime minnaar die ander redeloos lief te hebben met deze mantra van het hart, ook al duurt de ontmoeting maar een paar seconden of al geeft die ander je een bekeuring voor fout parkeren. Probeer het maar uit en ervaar vooral wat het met jou doet!

Wil je ook meedoen met deze liefdesguerrilla? Dan gaan we die gezamenlijk voeren met het enige wapen dat ontwapenend werkt: de met liefdeskracht gevulde woorden van het hart. Zo kunnen we met elkaar een tsunami van liefde opwekken waarmee we alle lagen van niet-liefde wegspoelen tot alleen de liefde die we in wezen zijn overblijft.
Dick
P.S. Ik hou van jou!





 

Presence, de hoogste vorm van liefde
Dick Nijssen

Wat is nu de nummer 1 kwaliteit die waar iedereen in contact met een ander bewust of onbewust naar hunkert?
In mijn beleving is dat wat ze in het Engels  ‘Presence’ noemen: Aanwezig Zijn.
Het is trouwens niet eens een kwaliteit want een kwaliteit drukt iets van een eigenschap uit, terwijl dit bewuste Aanwezig Zijn te maken heeft met het ontwaakt zijn in wie je te diepste bent.
Ben je ‘present’ in een ontmoeting, dan breng je door de diepte van jouw Aanwezigheid de ander in contact met zijn of haar Presence. Vrijwel iedereen wordt krachtiger, meer helder en ervaart een vreugdevolle levendigheid in de Aanwezigheid van iemand met Presence.

Dit Aanwezig zijn moet je trouwens niet verwarren met het tegendeel daarvan: mensen die heel aanwezig zijn doordat ze voortdurend aandacht vragen met hun vermoeiende verhalen en gedrag.
Presence is ook waar iedere vrouw in wezen naar hunkert in het contact met een man. Er is ook niets voor een vrouw zo opwindend als de gericht aandacht van een minnaar met Presence.  Daarbij verbleekt elke vaardigheid uit de seksuele trukendozen van mannen die die Presence niet hebben.

Presence kan tot op zekere hoogte gecultiveerd worden via allerlei vormen van mindfulness, oogcontact en Tantrische oefeningen. Voor werkelijke Presence is een 24- uurs commitment nodig, de intentie om open, eerlijk én liefdevol aanwezig blijven bij alles wat het Leven aan ervaringen brengt. Tegelijkertijd vraagt het ook een innerlijk ‘afblijven’ van alles wat jouw denkende geest daarover becommentarieert, een niet daarop inhaken, een rusten in de vrede van je ware Zelf voorbij de mind.
Dat lukt niet als je niet het nodige psychologische werk aan jezelf gedaan hebt, wat het volgende voorbeeld illustreert:

Tijdens het liefdesspel vertelt de vrouw aan haar man dat de manier waarop hij haar op dat moment stimuleert niet prettig voelt en dat zij het graag anders wil. Een man met minder Presence schiet op zo’n moment gemakkelijk in zijn Innerlijke Criticus: oude conclusies zoals ‘ik doe het niet goed, ik ben niet goed genoeg’ worden geactiveerd. Hij schiet in zelfveroordeling, komt daar dan weer tegen in verzet, reageert zijn pijn misschien zelfs af op zijn vrouw, kortom, het belangrijkste gevolg is dat hij niet meer Aanwezig is voor zijn vrouw maar op slot zit in zijn eigen psychologische binnenwereld.
Loop je dus nog rond met onverwerkte ervaringen en pijnlijke, beperkende overtuigingen dan ‘vreten’ die als het ware permanent, maar in bepaalde situaties ook heel acuut, aan jouw Presence. Daarom is ‘werken aan jezelf’ iets wat je niet kan vervangen door eindeloos yoga, qigong of meditatie te beoefenen of alleen maar gelukzalig te zitten zijn aan de voeten van verlichte meesters.
Om vanuit Presence te kunnen leven is het natuurlijk ook belangrijk dat je je passie volgt, dat je doet waar je hart ligt.  Daarin raak je op natuurlijke wijze Present. Maar het is net als de kip en het ei bij veel van wat ik hier vertel: om het hart te kunnen volgen moet je ook al een zekere mate van Presence hebben!
Presence, dit heldere open zo intiem Aanwezige Zijn, is de hoogste vorm van Liefde die je de wereld kunt schenken!
Geef ik een Tantrische massage vanuit Presence dan is er een ont-moeten van Ziel tot Ziel en wordt elke aanraking een helende aanraking.
De Tantrische massage opleiding en de TaoTantra Essentie jaartraining op Helios vormen één grote uitnodiging om meer vanuit Presence te leven. Je bent van harte welkom op Helios daar eens van te komen proeven, zoals via een van de laagdrempelige Tantra of ‘Tandava’ massage avonden.